สมัยก่อนที่ Facebook เพิ่งมาถึง พวกเราสมัครเข้ามาเล่นเกม เข้ามาเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียน ได้พูดคุยอัพเดทชีวิตกับเพื่อน ได้กลับมาสานความสัมพันธ์กัน ได้แบ่งปันเรื่องตัวเองให้กลุ่มเพื่อนรับรู้ ได้ส่งและได้รับความรู้สึกดีๆ ร่วมกัน

ไม่นานหลังจากนั้น Facebook ก็เริ่มกลายเป็นมากกว่าแค่ชุมชนที่มีแค่กลุ่มเพื่อน กลายเป็นสถานที่เชื่อมต่อผู้คนทั้งโลกเข้าด้วยกัน ได้เห็นคนจากทุกหนแห่ง ได้เห็นข่าวสารจากทุกที่ การเปรียบเทียบสถานะทางสังคมและการยอมรับ เปลี่ยนจากระดับกลุ่มเพื่อน กลายเป็นการเปรียบเทียบในระดับที่มหภาค สิ่งที่เรามีอยู่ มันไม่เพียงพออีกต่อไปแล้ว คนอื่นเขาไปไกลมากแล้ว เราต้องเร่งแล้ว ไม่งั้นเราจะถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง

เรามองเห็นผู้คนประสบความสำเร็จ แต่เราไม่รับรู้ถึงเบื้องหลังความยากลำบอกของพวกเรา
เรามองเห็นผู้คนได้ครอบครองสิ่งของที่เป็นที่หมายปอง และบางทีเราก็อยากได้บ้าง จนลืมพิจารณาไปว่ามันไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นในการดำรงชีวิต
เรารับรู้ถึงข้อมูลข่าวสารได้อย่างรวดเร็วจากทั่วทุกมุมโลก แต่กลับหาข่าวที่จำเป็นต้องรู้จริงๆ แทบไม่ได้เลย
เรามีเพื่อนเป็นเป็นร้อยเป็นพันบน Facebook แต่กลับมีเพื่อนอยู่ไม่ถึง 1% ที่เราได้นัดพบปะพูดคุยกันอยู่อย่างสม่ำเสมอ

น่าแปลกที่ เหมือนเราอยู่ท่ามกลางหมู่เพื่อนตลอด แต่ในใจกลับรู้สึกเหงาและว่างเปล่า
น่าแปลกที่ เรามีพื้นที่ไว้แสดงมุมมองความคิดเห็นทุกคนหลายร้อยคน แต่ในใจเรากลับรู้สึกอึดอัดมากกว่าเดิม
น่าแปลกที่ เราได้เห็นโลกกว้างขึ้น แต่เรากลับรู้มีความสุขในชีวิตน้อยลง

มองให้ดี ที่นี่ไม่ใช่พื้นที่เสริมสร้างความสุข
ยอด Like ยอด Share ไม่ได้ช่วยเติมเต็มคุณค่าในชีวิต

อยากมีความสุข ให้ออกไปแบ่งปันความสุขให้กับผู้อื่น
อยากมีความสุข ให้วางโทรศัพท์ แล้วพิจารณาดูชีวิตรอบตัวเรา
อยากมีความสุข ให้เลิกอยู่หน้าจอ แล้วออกไปใช้ชีวิตกับคนที่รักเรา

อยากมีความสุข ต้องลดความคาดหวัง และเพิ่มความพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี

ความจริงทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนมีด้านดีด้านร้าย
อยู่กับว่าเรารู้เท่าทันและเลือกใช้งานมันอย่างไร

Facebook ถูกออกแบบมาให้ค้นหาและนำเสนอสิ่งที่เราสนใจ มันพยายามทำให้เราอยู่กับมันให้มากที่สุด แต่ความสนใจของเราอาจไม่เกี่ยวข้องกับเป็นเป้าหมายการดำเนินชีวิต และมันไม่จำเป็นจะต้องเป็นสิ่งที่สำคัญถึงขนาดไม่รู้ไม่ได้ โดยเฉพาะความสนใจแบบที่เรามีอยู่แต่ไม่รู้ตัว
ดังนั้น หากอยากพยายามใช้ Facebook ให้เกิดคุณค่ามากยิ่งขึ้น ให้ Unfollow สิ่งที่ไม่สำคัญออก เหลือไว้เฉพาะสิ่งที่ตรงกับเป้าหมายของเราจริงๆ เห็นอะไรไม่เกี่ยวข้องก็กดเอาออกไป ชีวิตของเราเราต้องเลือกได้เอง อย่าให้คนอื่นเป็นผู้กำหนด แล้วเราจะใช้เวลากับมันน้อยลง
นอกจากนั้นให้ลองพิจารณาหากิจกรรมอื่นทำแทนการหยิบโทรศัพท์มาเล่นในยามว่าง วางมันลง อยู่กับตัวเองให้มากขึ้น อยู่กับผู้คนบนโลกความเป็นจริงให้มากขึ้น แล้วจะค้นพบว่า หนึ่งวันเราทำอะไรได้อีกมาก ถ้าเราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นให้น้อยลง
ความจริงแค่วางโทรศัพท์ นั่งคิดตัวทวนตัวเองอยู่คนเดียวบ้าง พิจารณาการกระทำต่างๆ จะพัฒนาต่อไปได้อย่างไร แค่นี้ก็เพิ่มโอกาสความสำเร็จในการดำรงชีวิตได้มากขึ้นหลายเท่าตัว

สิ่งที่ได้รับหลังจาก 3 เดือนที่ Logout Facebook จากทุกอุปกรณ์ เหลือเอาไว้แต่คอมพิวเตอร์ที่บ้าน