มาถึงวันนี้จึงได้เข้าใจว่า
การได้พักบ้าง ได้มีเวลาเป็นของตัวเองบ้าง สำคัญเพียงใด
ก็หลังจากพายุงานได้โหมกระหน่ำมาได้ 3 เดือนเศษ
วันธรรมดาดูแลทีม ดูแลลูกค้า
วันสุดสัปดาห์จึงจะได้เขียนโปรแกรมอย่างมีสมาธิ

ช่วงหลังๆ งานเร่ง วันธรรมดาก็ต้องมาเขียนโปรแกรม
โชคดีที่ทีมตอนนี้ทีมดูแลตัวเองได้เยอะขึ้นมาก
เราจึงเหลือดูแลลูกค้า รับปัญหากลับมาคุยกับทีม
(ส่วนตัวรู้สึกภูมิใจในทีมงาน แต่ก็รู้สึกผิดที่ไม่ได้ลงไปช่วยเท่าที่ควร)
สัปดาห์ก่อนงานที่ว่านี้ได้เรียบร้อยไปแทบจะ 100% แล้ว
จึงได้คลายความกังวล กลับมามีเวลาคิด ได้อยู่คนเดียวบ้าง
ได้เล่นเกมที่อยากเล่น อ่านหนังสือที่อยากอ่าน
ได้อยู่กับตัวเอง ได้คิดตกผลึกสิ่งต่างๆ ที่ผ่านมา
โชคดีชั้นสองที่สัปดาห์นี้หยุดยาว 3 วัน
เลยได้นอนอย่างเต็มที่หลังจากนอนขาดๆ มา 3 เดือน

วันนี้ตื่นมาสมองปลอดโปร่ง กลับมาพร้อมลุยอีกครั้ง
ซึ่งไม่ได้รับรู้สึกแบบนี้มานานสักพักแล้ว
ทีแรกก็ยังสังเกตว่าทำไมพลังบวกเราน้อยลง
น้อยจนโดนแฟนบ่นว่าช่วงหลังมานี้ขี้หงุดหงิดจัง

มาถึงวันนี้ที่ได้รับพลังกลับมา
จึงได้รู้ว่าการพักผ่อนสำคัญเพียงใด
เพราะมนุษย์เรามักยกเหตุผลขึ้นมาอ้าง
แต่แท้จริงแล้วเราตัดสินใจด้วยอารมณ์

อยากใช้เหตุผลนำ ต้องทำอารมณ์ให้นิ่ง
อารมณ์จะนิ่งได้ ก็ต่อเมื่อร่างกาย จิตใจ ได้ สงบและผ่อนคลาย

ถ้าต้องเจอแบบนี้อีก ถ้าได้มีบางสัปดาห์เอาไว้พักบ้างก็น่าจะดี
สำคัญอยู่อย่างเดียวว่าจะวางงานลงได้หรือเปล่า 555